ΓΛΥΚΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑ

Γι’ αυτό το λόγο πολλές φορές η ένδειξη του CGM σας δεν είναι ίδια με τη μέτρηση του μετρητή…

Ο διακεκριμένος Παιδίατρος – Ενδοκρινολόγος Δημήτρης Χιώτης είναι γνωστός σε όλους μας για τη μακρόχρονη και σημαντική συμβολή του στον Τύπου1 Διαβήτη στα παιδιά αλλά και την παιδική Παχυσαρκία . Επίσης μεγάλη ήταν η προσφορά του σαν υπεύθυνος σύνταξης του περιοδικού της ΕΛΟΔΙ “Σακχαρώδης Διαβήτης” για μια εξαετία. Με χαρά και προθυμία ανταποκρίθηκε στο αίτημά μας και μας έστειλε το παρακάτω κείμενο.

Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 1: «Στίγμα» ή τρόπος ζωής;

Ο Διαβήτης τύπου 1, είναι η συχνότερη χρόνια ενδοκρινοπάθεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Οφείλεται σε αυτοάνοση καταστροφή των -β- κυττάρων του παγκρέατος με αποτέλεσμα ανεπαρκή έκκριση Ινσουλίνης. Την αυτοανοσία την πυροδοτούν πολλοί παράγοντες όπως ιοί, γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Γι’ αυτό στην ενημέρωση των γονέων ενός παιδιού με πρωτοδιάγνωστο Σ.Δ.1 είναι να τους δοθεί ξεκάθαρη απάντηση ότι δεν έφταιξαν σε κάτι που προκάλεσε το διαβήτη. Δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι για να τον αποφύγουν, ώστε να σβήσουν το αίσθημα της ενοχής που συχνά κουβαλούν μέσα τους.

Τα θεμέλια για μια φυσιολογική ζωή του παιδιού με διαβήτη, στρώνονται από την πρώτη ημέρα που έρχεται το παιδί στο νοσοκομείο για θεραπεία με Ινσουλίνη. Βασίζονται στην υποστήριξη που θα έχει το παιδί από τους γονείς του, από τους γιατρούς, από το νοσηλευτικό προσωπικό και προπάντων από την εξειδικευμένη θεραπευτική ομάδα που αποτελείται από παιδοενδοκρινολόγο-διαβητολόγο, την νοσηλεύτρια, διαιτολόγο-ψυχολόγο.

Η εκπαίδευση και η ενημέρωση του παιδιού και των γονέων από τη θεραπευτική ομάδα έχει στόχο τη διδασκαλία του τρόπου με τον οποίο το παιδί θα ζήσει μια φυσιολογική ζωή, απαλλαγμένο από διάφορα κοινωνικά στίγματα. Ενημερώνουμε ότι δεν πρέπει να «κρύβεται η διάγνωση του διαβήτη» από τους συγγενείς, φίλους και δασκάλους ή καθηγητές. Γιατί τότε το παιδί δεν μπορεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή.

Πάντα θα υπάρχει ο φόβος ότι κάποιος θα το μάθει.

Το γεγονός ότι πρέπει να κρύψει το διαβήτη, του δημιουργεί το αίσθημα του άρρωστου παιδιού. Αυτό θα το στιγματίζει!!

Τα παιδιά με διαβήτη που έχουν πετύχει να αποδεχτούν το διαβήτη μέσα στη ζωή τους, είναι φυσιολογικά παιδιά.

Έχουν μια καλή αληθινή εικόνα του εαυτού τους.

Μαθαίνουν ότι το φυσιολογικό άτομο δεν είναι πάντα τέλειο.

Μαθαίνουν ότι το φυσιολογικό άτομο θα κάνει λάθη, αλλά μαθαίνουν επίσης να γίνονται καλύτερα τα άτομα μέσα από τα λάθη τους,

Αυτά τα παιδιά με διαβήτη ωριμάζουν και γίνονται φυσιολογικοί ενήλικες.

Καθοριστικός ως προς την πλευρά αυτή είναι ο ρόλος της εκπαιδευτικής ομάδας, Θα πρέπει, τόσο το παιδί με Σ.Δ., όσο και το γονεϊκό περιβάλλον να τηρήσει το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα.

Συνοπτικά περιλαμβάνει:

• Αποδοχή της πάθησης (ποτέ απόκρυψη)

• Να εφαρμόζουν πιστά τους κανόνες της διαβητικής ρουτίνας (μετρήσεις σακχάρου αίματος, συστηματική χορήγηση Ινσουλίνης, αντιμετώπιση ενδεχόμενης υπογλυκαιμίας)

• Δεν πρέπει να παραιτηθούν από τις συνήθειες της παλιάς τους ζωής

• Πρέπει να σχεδιάζουν για το μέλλον, να διασκεδάζουν, να πηγαίνουν εκδρομές

• Να πληροφορούν το Σχολείο ή το Γυμναστήριο όταν κρίνεται απαραίτητο

• Μπορεί να συμμετέχει σε όλες τις εκδηλώσεις του Σχολείου ή του κοινωνικού περιβάλλοντος

• Η διατροφή του δεν είναι διαφορετική από εκείνη ενός συνομήλικου χωρίς σάκχαρο, εφόσον ο συνομήλικός του, ακολουθεί μια σωστή υγιεινή διατροφή

• Δεν χρειάζεται υπερπροστασία ή να έχουμε λιγότερες απαιτήσεις για τις επιδόσεις του, σχολικές ή μη.

• Επιδιώκεται απολύτως ίση μεταχείριση με τους συνομηλίκους ή με τα αδέλφια του.

Σήμερα τα άτομα με διαβήτη τύπου 1, που ρυθμίζονται σωστά με τα διάφορα σχήματα Ινσουλινοθεραπείας, διάγουν μία καθόλα φυσιολογική ζωή. Δεν φέρουν καμία σωματική ή ψυχική αναπηρία και ότι η μοναδική βιολογική διαταραχή είναι η έλλειψη έκκρισης Ινσουλίνης. Οφείλουν να την υποκαθιστούν με την εξωγενή χορήγηση Ινσουλίνης κατά το δυνατότερο φυσιολογικό τρόπο.

Η τεχνολογία σήμερα έχει βοηθήσει τα μέγιστα προς την κατεύθυνση αυτή,

Μπορούμε να πούμε με όλα αυτά τα δεδομένα ότι ο διαβήτης να μην θεωρείται «στίγμα».

Θα πρέπει όμως, τα άτομα με διαβήτη να βρουν τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους, να την χρησιμοποιήσουν και να πάρουν τη διαχείριση του διαβήτη στα χέρια τους, για να έχουν μια ζωή γεμάτη υγεία, ευτυχία και επιτυχίες.

Αρκεί να το θέλουν και να το πιστέψουν.

Τα τελευταία χρόνια οι σύλλογοι των ατόμων με διαβήτη και οι πανελλήνιες ομοσπονδίες τους, εργάζονται εντατικά πάνω σε θέματα ενημέρωσης, εκπαίδευσης και αντιμετώπισης κοινωνικών θεμάτων.

Η εμπειρία του γράφοντος, που αντιμετώπισε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη σε μια πορεία περίπου σαράντα χρόνων, συστήνει:

Να είστε προσεκτικοί και να κάνετε συστηματικά εξετάσεις, την Ινσουλίνη σας, να γυμνάζεστε και να προσέχετε την διατροφή σας. Τότε θα ζήσετε μια φυσιολογική ζωή και κάθε όνειρό σας μπορεί να πραγματοποιηθεί!!

Η ζωή είναι ωραία και με Διαβήτη!!!

Δημήτριος Χιώτης
Παιδιάτρος – Ενδοκρινολόγος