Κυριακή 19 Μαρτίου 2023 στις 18:00 στην Αναγνωστική Εταιρία Κέρκυρας
Το σωματείο μας διοργανώνει ενημερωτική εκδήλωση για το κοινό, την Κυριακή 19 Μαρτίου 2023 στις 18:00 στην αίθουσα της Αναγνωστικής Εταιρείας Κέρκυρας, με θέμα: “Οι Νέες Εξελίξεις στο Σακχαρώδη Διαβήτη” με ομιλητές: Ιατρ. Ανδρέα Μελιδώνης Παθολόγου – Διαβητολόγου Διδάκτ. Πανεπ. Ιωαννίνων, Συντονιστής Διευθυντής του Διαβητολογικού και Καρδιομεταβολικού κέντρου στο Metropolitan Hospital. Ιατρ. Αθανασίος Μιχαλόπουλος Παθολόγος – Διαβητολόγος FSCOPE
Πρόγραμμα Ενημερωτικής Εκδήλωσης: 18:00 Έναρξη 18:15 Χαιρετισμός κ. Αναστασίας Μαυρογιαννάκη – Πρόεδρος Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας Ε.Δ.Ε. 18:20 Χαιρετισμός κ. Μανώλη Πάγκαλου – Πρόεδρος Επ.Ε.Πα.Δι.Ε 18:25 Χαιρετισμός κ. Χρήστος Γιάγκας – αν. Γεν. Γραμματέας IΣΚ 18:30 Χαιρετισμός κ. Μαρία Μάνδυλα – Πρόεδρος ΙΧΕΚ 18:35 Χαιρετισμός Δημάρχου Κεντρικής Κέρκυρας & Διαποντίων Νήσων 18:40 Ομιλία Ιατρ. Ανδρέα Μελιδώνη Παθολόγου – Διαβητολόγου Διδάκτ. Πανεπ. Ιωαννίνων, Συντονιστής Διευθυντής του Διαβητολογικού και Καρδιομεταβολικού κέντρου στο Metropolitan Hospital. “Οι εξελίξεις στον Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2” 19:10 Ομιλία Ιατρ. Αθανασίου Μιχαλόπουλου Παθολόγου – Διαβητολόγου FSCOPE “Οι εξελίξεις στον Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1” 19:40 Συζήτηση & Απορίες 20:00 Κλείσιμο Εκδήλωσης – Πρόεδρος Ένωσης για τον Νεανικό Διαβήτη Γλυκιά Κέρκυρα 20:10 Νέες Εγγραφές Μελών
Ο διακεκριμένος Παιδίατρος – Ενδοκρινολόγος Δημήτρης Χιώτης είναι γνωστός σε όλους μας για τη μακρόχρονη και σημαντική συμβολή του στον Τύπου1 Διαβήτη στα παιδιά αλλά και την παιδική Παχυσαρκία . Επίσης μεγάλη ήταν η προσφορά του σαν υπεύθυνος σύνταξης του περιοδικού της ΕΛΟΔΙ “Σακχαρώδης Διαβήτης” για μια εξαετία. Με χαρά και προθυμία ανταποκρίθηκε στο αίτημά μας και μας έστειλε το παρακάτω κείμενο.
Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 1: «Στίγμα» ή τρόπος ζωής;
Ο Διαβήτης τύπου 1, είναι η συχνότερη χρόνια ενδοκρινοπάθεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Οφείλεται σε αυτοάνοση καταστροφή των -β- κυττάρων του παγκρέατος με αποτέλεσμα ανεπαρκή έκκριση Ινσουλίνης. Την αυτοανοσία την πυροδοτούν πολλοί παράγοντες όπως ιοί, γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Γι’ αυτό στην ενημέρωση των γονέων ενός παιδιού με πρωτοδιάγνωστο Σ.Δ.1 είναι να τους δοθεί ξεκάθαρη απάντηση ότι δεν έφταιξαν σε κάτι που προκάλεσε το διαβήτη. Δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι για να τον αποφύγουν, ώστε να σβήσουν το αίσθημα της ενοχής που συχνά κουβαλούν μέσα τους.
Τα θεμέλια για μια φυσιολογική ζωή του παιδιού με διαβήτη, στρώνονται από την πρώτη ημέρα που έρχεται το παιδί στο νοσοκομείο για θεραπεία με Ινσουλίνη. Βασίζονται στην υποστήριξη που θα έχει το παιδί από τους γονείς του, από τους γιατρούς, από το νοσηλευτικό προσωπικό και προπάντων από την εξειδικευμένη θεραπευτική ομάδα που αποτελείται από παιδοενδοκρινολόγο-διαβητολόγο, την νοσηλεύτρια, διαιτολόγο-ψυχολόγο.
Η εκπαίδευση και η ενημέρωση του παιδιού και των γονέων από τη θεραπευτική ομάδα έχει στόχο τη διδασκαλία του τρόπου με τον οποίο το παιδί θα ζήσει μια φυσιολογική ζωή, απαλλαγμένο από διάφορα κοινωνικά στίγματα. Ενημερώνουμε ότι δεν πρέπει να «κρύβεται η διάγνωση του διαβήτη» από τους συγγενείς, φίλους και δασκάλους ή καθηγητές. Γιατί τότε το παιδί δεν μπορεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή.
Πάντα θα υπάρχει ο φόβος ότι κάποιος θα το μάθει.
Το γεγονός ότι πρέπει να κρύψει το διαβήτη, του δημιουργεί το αίσθημα του άρρωστου παιδιού. Αυτό θα το στιγματίζει!!
Τα παιδιά με διαβήτη που έχουν πετύχει να αποδεχτούν το διαβήτη μέσα στη ζωή τους, είναι φυσιολογικά παιδιά.
Έχουν μια καλή αληθινή εικόνα του εαυτού τους.
Μαθαίνουν ότι το φυσιολογικό άτομο δεν είναι πάντα τέλειο.
Μαθαίνουν ότι το φυσιολογικό άτομο θα κάνει λάθη, αλλά μαθαίνουν επίσης να γίνονται καλύτερα τα άτομα μέσα από τα λάθη τους,
Αυτά τα παιδιά με διαβήτη ωριμάζουν και γίνονται φυσιολογικοί ενήλικες.
Καθοριστικός ως προς την πλευρά αυτή είναι ο ρόλος της εκπαιδευτικής ομάδας, Θα πρέπει, τόσο το παιδί με Σ.Δ., όσο και το γονεϊκό περιβάλλον να τηρήσει το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα.
Συνοπτικά περιλαμβάνει:
• Αποδοχή της πάθησης (ποτέ απόκρυψη)
• Να εφαρμόζουν πιστά τους κανόνες της διαβητικής ρουτίνας (μετρήσεις σακχάρου αίματος, συστηματική χορήγηση Ινσουλίνης, αντιμετώπιση ενδεχόμενης υπογλυκαιμίας)
• Δεν πρέπει να παραιτηθούν από τις συνήθειες της παλιάς τους ζωής
• Πρέπει να σχεδιάζουν για το μέλλον, να διασκεδάζουν, να πηγαίνουν εκδρομές
• Να πληροφορούν το Σχολείο ή το Γυμναστήριο όταν κρίνεται απαραίτητο
• Μπορεί να συμμετέχει σε όλες τις εκδηλώσεις του Σχολείου ή του κοινωνικού περιβάλλοντος
• Η διατροφή του δεν είναι διαφορετική από εκείνη ενός συνομήλικου χωρίς σάκχαρο, εφόσον ο συνομήλικός του, ακολουθεί μια σωστή υγιεινή διατροφή
• Δεν χρειάζεται υπερπροστασία ή να έχουμε λιγότερες απαιτήσεις για τις επιδόσεις του, σχολικές ή μη.
• Επιδιώκεται απολύτως ίση μεταχείριση με τους συνομηλίκους ή με τα αδέλφια του.
Σήμερα τα άτομα με διαβήτη τύπου 1, που ρυθμίζονται σωστά με τα διάφορα σχήματα Ινσουλινοθεραπείας, διάγουν μία καθόλα φυσιολογική ζωή. Δεν φέρουν καμία σωματική ή ψυχική αναπηρία και ότι η μοναδική βιολογική διαταραχή είναι η έλλειψη έκκρισης Ινσουλίνης. Οφείλουν να την υποκαθιστούν με την εξωγενή χορήγηση Ινσουλίνης κατά το δυνατότερο φυσιολογικό τρόπο.
Η τεχνολογία σήμερα έχει βοηθήσει τα μέγιστα προς την κατεύθυνση αυτή,
Μπορούμε να πούμε με όλα αυτά τα δεδομένα ότι ο διαβήτης να μην θεωρείται «στίγμα».
Θα πρέπει όμως, τα άτομα με διαβήτη να βρουν τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους, να την χρησιμοποιήσουν και να πάρουν τη διαχείριση του διαβήτη στα χέρια τους, για να έχουν μια ζωή γεμάτη υγεία, ευτυχία και επιτυχίες.
Αρκεί να το θέλουν και να το πιστέψουν.
Τα τελευταία χρόνια οι σύλλογοι των ατόμων με διαβήτη και οι πανελλήνιες ομοσπονδίες τους, εργάζονται εντατικά πάνω σε θέματα ενημέρωσης, εκπαίδευσης και αντιμετώπισης κοινωνικών θεμάτων.
Η εμπειρία του γράφοντος, που αντιμετώπισε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη σε μια πορεία περίπου σαράντα χρόνων, συστήνει:
Να είστε προσεκτικοί και να κάνετε συστηματικά εξετάσεις, την Ινσουλίνη σας, να γυμνάζεστε και να προσέχετε την διατροφή σας. Τότε θα ζήσετε μια φυσιολογική ζωή και κάθε όνειρό σας μπορεί να πραγματοποιηθεί!!
Ο εξαίρετος Ιατρός Παναγιώτης Τσαπόγας ήταν ο Διαβητολόγος που ξεκίνησε το Διαβητολογικό Ιατρείο του Γενικού Νοσοκομείου της Κέρκυρας όταν υπηρετούσε σαν Διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής. Ανταποκρινόμενος στο κάλεσμά μας έστειλε το παρακάτω κείμενο. Τον ευχαριστούμε θερμά.
Σακχαρώδης Διαβήτης και κοινωνία: Υπάρχει κοινωνικό στίγμα;
Η προσωπική, οικογενειακή, κοινωνική και επαγγελματική ζωή του ανθρώπου με διαβήτη επηρεάζεται από παράγοντες που είναι συχνά εκτός του ελέγχου του. Πιο γνωστοί τέτοιοι παράγοντες είναι οι περιορισμοί στη διατροφή και η αλλαγή του τρόπου ζωής. Ακόμα, οι καθημερινές μετρήσεις σακχάρου, οι συχνές επισκέψεις στους γιατρούς και η αγωνία για τις διαβητικές επιπλοκές απασχολούν όλα τα άτομα με διαβήτη, όπως και η αβεβαιότητα για το μέλλον τους, και δημιουργούν αρνητικό ψυχολογικό περιβάλλον. Άτομα που φοβούνται ότι μπορεί να πάθουν σοβαρή υπογλυκαιμία, επικίνδυνη για τη ζωή τους, μπορεί να αποφεύγουν να μένουν μόνα τους ή απορρίπτουν εκπαιδευτικές ή επαγγελματικές ευκαιρίες ακριβώς για αυτό το φόβο. Σ’ όλα αυτά προστίθεται το κοινωνικό στίγμα.
Όσοι δεν έχουν διαβήτη δεν θεωρούν γενικά ότι υπάρχουν διακρίσεις ή πραγματικό κοινωνικό στίγμα για το διαβήτη. Αντιθέτως η εμπειρία και οι «εξομολογήσεις» των ατόμων με διαβήτη αποκαλύπτουν ότι υπάρχει στίγμα και μάλιστα εκτεταμένο. Οι εμφανείς διακρίσεις στην εργασία ή την κοινωνική ζωή είναι η κορυφή του παγόβουνου που είναι το στίγμα που αισθάνονται οι άνθρωποι με διαβήτη. Το κοινωνικό στίγμα του διαβήτη περιλαμβάνει την εμπειρία του αποκλεισμού, της απόρριψης, της προκατάληψης και της επίρριψης ενοχών.
Πολλοί άνθρωποι με διαβήτη αναφέρουν ότι λόγω του διαβήτη αισθάνονται ντροπή, φόβο, ενοχές και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αυτά τα αρνητικά αισθήματα μπορεί να προκαλέσουν άγχος και κατάθλιψη, που με τη σειρά τους μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών από το καρδιαγγειακό σύστημα, όπως και σεξουαλική δυσλειτουργία.
Ακόμα ο φόβος για το κοινωνικό στίγμα και τις αρνητικές προκαταλήψεις μπορεί να βλάψουν την αυτοφροντίδα και τη ρύθμιση του διαβήτη. Τα άτομα με διαβήτη αισθάνονται συχνά ότι είναι απόλυτα υπεύθυνα για τη ρύθμιση της γλυκόζης, ενώ στην πραγματικότητα πολλοί παράγοντες είναι υπεύθυνοι γι αυτό, πολλοί από τους οποίους είναι εκτός του ελέγχου τους ή μπορεί να ανήκουν στην ευθύνη των γιατρών τους και των άλλων λειτουργών της υγείας.
Ενώ δεν είναι συνήθως εμφανές ότι κάποιος έχει διαβήτη, μπορεί να γίνουν αντιληπτές κάποιες μη συνηθισμένες καταστάσεις, όπως τις εννοούν τα απληροφόρητα άτομα χωρίς διαβήτη. Οι μετρήσεις γλυκόζης, η παρουσία μετρητών ή αντλίας στο σώμα των ατόμων με διαβήτη, η συστηματική αποφυγή γλυκιάς τροφής μπορεί να παρεξηγηθεί. Μια γυναίκα με διαβήτη μας ανέφερε ότι οι συγγενείς του συζύγου της προσέχουν -όχι πολύ διακριτικά- κατά τη διάρκεια του γεύματος, πόσο φαγητό τρώει και αν τρώει γλυκό και με τον τρόπο τους επιδοκιμάζουν ή αποδοκιμάζουν αναλόγως. Τα υπογλυκαιμικά συμπτώματα μπορεί να θεωρηθούν ότι οφείλονται σε μέθη ή ψυχική νόσο ή επιληψία, που επίσης επισύρουν κοινωνικό στίγμα. Η παχυσαρκία που συχνά συνοδεύει άτομα με διαβήτη τύπου 2 μπορεί επίσης να θεωρηθεί αποτέλεσμα αδιαφορίας του ατόμου για την υγεία του και να σχετίζεται με αρνητικά στερεότυπα, ενώ είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης βιολογικών, ψυχικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Η ένεση ινσουλίνης μπορεί –στην αντίληψη των απληροφόρητων ατόμων- να σημαίνει χρήση παράνομων ουσιών.
Έτσι μπορεί οι άνθρωποι με διαβήτη να αποφεύγουν κοινωνικές δραστηριότητες, να κάνουν τις ενέσεις ινσουλίνης μόνο στο σπίτι ή κρυφά σε τουαλέτες εστιατορίων, καθυστερώντας ή παραλείποντας ίσως τις δόσεις τους. Μπορεί ακόμα να μην επιλέγουν τα τρόφιμα που πρέπει, για να μην καταλάβουν οι άλλοι ότι προσέχουν τη διατροφή τους. Άλλοι πάλι συμπληρώνουν τα ημερολόγια των μετρήσεων με ψεύτικους αριθμούς για να μην κριθούν αρνητικά από τους γονείς τους ή το γιατρό τους.
Πολλοί ενήλικες με διαβήτη αισθάνονται ότι υπάρχουν διακρίσεις εναντίον τους από τους προϊσταμένους τους στο επάγγελμά τους, λόγω του διαβήτη. Ένας σημαντικός αριθμός από αυτά τα άτομα αναφέρουν ότι χρειάζονται περισσότερο χρόνο από τη δουλειά τους για τα ραντεβού με το γιατρό τους και μεγαλύτερη ευελιξία στα διαλείμματά τους για να μετρήσουν τη γλυκόζη και να πάρουν τα φάρμακά τους ή τους υδατάνθρακες που χρειάζονται για να διορθώσουν ή να προλάβουν υπογλυκαιμίες. Αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του διαβήτη, ακριβώς γιατί φοβούνται τον στιγματισμό στο επαγγελματικό τους περιβάλλον. Αρκετά από αυτά τα άτομα δεν αναφέρουν ότι έχουν διαβήτη όταν κάνουν αίτηση για εργασία, ούτε κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής τους ζωής.
Σε μικρές κοινωνίες όπου όλοι είναι μεταξύ τους γνωστοί και όπου η πληροφόρηση για το διαβήτη λείπει ή αντικαθίσταται από μύθους ή προκαταλήψεις, το κοινωνικό στίγμα είναι περισσότερο ορατό κι οι συνέπειες σοβαρότερες. Στις πόλεις όπου οι άνθρωποι είναι περισσότερο απομακρυσμένοι και που οι περισσότεροι γνωρίζουν άτομα με διαβήτη μέσα στην οικογένεια ή στο κοντινό κοινωνικό ή επαγγελματικό περιβάλλον, το κοινωνικό στίγμα είναι μικρότερο είτε λιγότερο ορατό.
Οι λειτουργοί υγείας έχουν ένα κρίσιμο ρόλο για το πώς αυτό το κοινωνικό στίγμα μπορεί να ελαχιστοποιηθεί και κάποιοι είναι επίσης υπεύθυνοι για την ύπαρξή του. Η πίεση σε έναν άνθρωπο για να αδυνατίσει, μπορεί, εφ όσον γίνεται με αρνητική και επιθετική συμπεριφορά, να έχει αντίθετα αποτελέσματα και να προκαλέσει τελικά την αδιαφορία του ασθενούς για το γιατρό του ή να προκαλέσει άγχος και κατάθλιψη. Παλαιότερες αντιλήψεις για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται τα άτομα με διαβήτη, που βασίζονται σε ξεπερασμένα δεδομένα και θεωρίες που έχουν εγκαταλειφθεί, δεν βοηθούν να ξεπεραστεί η προκατάληψη. Ο επιθετικός προσδιορισμός «διαβητικός» θεωρείται από τις αγγλόφωνες δημοσιεύσεις ότι βάζει μια «ταμπέλα» στο άτομο με διαβήτη, όπως και όροι που μπορεί να υποσημαίνουν κριτική ή μειωτική αντιμετώπιση, όπως «συμμόρφωση», «έλεγχος», «αποτυχία» ή «αδιαφορία για την υγεία τους». Όροι σαν κι αυτούς δεν λαμβάνουν υπ’ όψη τις πολύ διαφορετικές παραμέτρους που επηρεάζουν τη ζωή των ατόμων με διαβήτη, που είναι μια κατάσταση απαιτητική, συχνά απρόβλεπτη και εξαρτάται όχι μόνο από βιολογικούς, αλλά και από ψυχικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες.
Ο στιγματισμός ενός ατόμου με διαβήτη μπορεί να προκαλέσει αρνητικές ψυχολογικές καταστάσεις και να επιβαρύνει τη ρύθμιση του διαβήτη και των επιπλοκών του. Φαίνεται ότι τα προβλήματα με το διαβήτη, όπως και με όλα τα χρόνια νοσήματα δεν είναι αμιγώς ιατρικά. Γι αυτό είναι σημαντική η αντιμετώπιση των ατόμων αυτών με κατανόηση και ενσυναίσθηση, ώστε να είναι όσο το δυνατόν ευκολότερη και αποτελεσματικότερη η καθημερινότητά τους. Η ενημέρωση /εκπαίδευση της οικογένειας του ανθρώπου με διαβήτη, αλλά και οι ενημερωτικές ομιλίες σε σχολεία και σε επαγγελματικούς χώρους, τόσο για την χρόνια αυτή πάθηση, όσο και για τις ψυχολογικές συνέπειές της, αλλά και για το πώς να προστατεύσουμε τους ανθρώπους με διαβήτη από τον κοινωνικό στιγματισμό, θα βοηθήσουν στην πρόληψη και την αντιμετώπιση του προβλήματος. Ακόμα είναι καλό να προετοιμάζονται ψυχολογικά οι άνθρωποι με διαβήτη για το τι συμπεριφορές μπορεί αντιμετωπίσουν από καλοπροαίρετα αλλά απληροφόρητα άτομα, ώστε να μην επηρεάζονται αρνητικά, να μην παραλείπουν τη φροντίδα του διαβήτη και να ζουν όπως όλοι.
Παναγιώτης Τσαπόγας Παθολόγος – Διαβητολόγος Ερρίκος Ντυνάν Hospital Center
Σήμερα 10 Απριλίου 2022 διεξήχθηκαν με επιτυχία η Γενική Συνέλευση και οι εκλογές της Ελληνικής Ομοσπονδίας Διαβήτη όπου εκλέχθηκε και ο Πρόεδρος μας Σπ. ΤΡΑΝΑΚΑΣ.
Εκλέχθηκαν με αλφαβητική σειρά για το Διοικητικό Συμβούλιο οι:
Αθανασίου Σ. ΠΕΝΔΙ
Λούβαρη Β. Mellitus Celliac
Μπαταούλα Ε. ΔΙΑΒΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Μπουμάκη Κ. ΠΑΣΥΝΕΔ
Παπαδόπουλος Τ. ΣΥ.ΔΙ.ΝΟ.ΣΕΡΡΩΝ
Πετρίδης Ι. ΣΥΔΝΕ
Συκιώτης Δ. ΓΝΩΣΗ ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ
𝝩𝝦𝝖𝝢𝝖𝝟𝝖𝝨 𝝨. 𝝘𝝠𝝪𝝟𝝞𝝖 𝝟𝝚𝝦𝝟𝝪𝝦𝝖
Τσαχαλίνα Θ. Ε.Γο.Παι.Νε.Δ.
Για την ελεγκτική επιτροπή:
Φρειδερίκου Γ. Ε.Γο.Παι.Νε.Δ.
Πετκίδης Α. ΔΙΑΒΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Πλαστήρας Χ. ΓΑΛΗΝΟΣ
Συγχαρητήρια σε όλους.
Την επόμενη εβδομάδα θα πραγματοποιηθεί η σύσταση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου.
Η ινσουλίνη ανακαλύφθηκε από τον Sir Frederick G Banting (φωτογραφία), τον Charles H Best και τον JJR Macleod στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο το 1921 και στη συνέχεια καθαρίστηκε από τον James B Collip.
Πριν από το 1921, ήταν απίθανο για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 να ζήσουν περισσότερο από ένα ή δύο χρόνια. Μία από τις μεγαλύτερες ιατρικές ανακαλύψεις του εικοστού αιώνα, παραμένει η μόνη αποτελεσματική θεραπεία για άτομα με διαβήτη τύπου 1 σήμερα.
Αυτό σημαίνει ότι το 2021, γιορτάζουμε 100 χρόνια από την ανακάλυψη της ινσουλίνης. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες ιατρικές ανακαλύψεις στην ιστορία, που έσωσε εκατομμύρια ζωές σε όλο τον κόσμο και πυροδότησε έναν αιώνα ανακαλύψεων για τον διαβήτη.
Τα μέλη της ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΑΝΙΚΟ ΔΙΑΒΗΤΗ – ΓΛΥΚΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑ καλούνται σε Τακτική Γενική Συνέλευση (ΓΣ) που θα διεξαχθεί την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2021 και ώρα 11:00 π.μ. στην αίθουσα της Ιατροχειρουργικής Εταιρείας Κέρκυρας (ΙΧΕΚ) στην Πλατεία Σκαραμαγκά 4. Σε περίπτωση μη επίτευξης απαρτίας η τακτική Γενική Συνέλευση θα επαναληφθεί την Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2021 και ώρα 11:00 π.μ. στην αίθουσα της Ιατροχειρουργικής Εταιρείας Κέρκυρας (ΙΧΕΚ) στην Πλατεία Σκαραμαγκά 4.
Δικαίωμα ψήφου έχουν μόνο τα μέλη που έχουν εκπληρώσει τις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς την Ένωση.
Οι επιθυμούντες και έχοντες τα νόμιμα δικαιώματα, τα απορρέοντα από το Καταστατικό της Εταιρείας, να θέσουν υποψηφιότητα για μέλη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου (ΔΣ) και της Ελεγκτικής Επιτροπής, καλούνται να δηλώσουν τούτο εγγράφως στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης μέχρι την Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2021 με δήλωση που θα αποστείλουν ηλεκτρονικά στο email της ένωσης glykiakerkyra@gmail.com ή στο κινητό τηλέφωνο 6973352884 (SMS – Viber – WhatsApp).
Για το Διοικητικό Συμβούλιο: Ο Πρόεδρος & ο Γ. Γραμματέας
Φρόντισε τον ΔΙΑΒΗΤΗ σου… Ρύθμιση, Διατροφή και Άσκηση το τρίπτυχο της επιτυχίας.
Διαγνώστηκες εσύ η
κάποιος αγαπημένος σου με τύπου 1 Διαβήτη; Eκείνο το είδος του Διαβήτη που πρέπει για μια ζωή να κάνεις ενέσεις γιατί
το ανοσοποιητικό του σύστημα κατέστρεψε το πάγκρεάς σου, το όργανο του σώματος
που παράγει ινσουλίνη;
Αυτό πιθανόν να σου μοιάζει
με το τέλος του κόσμου, το καταλαβαίνω. Αλλά δεν είναι.
Είναι το τέλος ενός τρόπου
ζωής και το ξεκίνημα ενός άλλου. Ενός καινούργιου τρόπου ζωής, που από τη
στιγμή που θα προσαρμοστείς σε αυτόν και μάθεις τι να κάνεις, μπορείς να ζήσεις
υγιής, ευτυχισμένος και για πολλά χρόνια.
Για να σε βοηθήσω να ξεκινήσεις θα σου
πω τα βασικά του Τύπου 1 Διαβήτη:
Κατανοώντας τον Τύπο1 Διαβήτη
Το παρακάτω δεν είναι ένα ιατρικό κείμενο,
αλλά περιλαμβάνει μερικούς επιστημονικούς όρους που είναι απαραίτητοι, για να καταλάβεις
πως λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα και έτσι να κατανοήσεις τι είναι ο τύπου 1 διαβήτης
Κατ αρχάς, όλα τα κύτταρα — από το νευρικό κύτταρο του εγκεφάλου σου μέχρι
το κύτταρο των τριχών του μεγάλου δακτύλου του ποδιού σου — δουλεύουν με ζάχαρη.
Αυτό είναι το «καύσιμο» που καταναλώνουν τα κύτταρα για ενέργεια και έτσι μπορούν
να εκτελούν τη λειτουργία για την οποία είναι φτιαγμένα.
Το πεπτικό μας σύστημα μετατρέπει ότι τρώμε
και ότι πίνουμε σε ζάχαρη που λέγεται και γλυκόζη και τη μοιράζει σε όλα τα
σημεία του σώματος με τη βοήθεια της κυκλοφορίας του αίματος.
Αυτή η διαδικασία ρυθμίζεται από μια ορμόνη,
την ινσουλίνη, η οποία παράγεται στο πάγκρεας. Στον Τύπου 2 Διαβήτη το σώμα δεν
μπορεί να χρησιμοποιήσει την Ινσουλίνη που παράγεται με φυσιολογικό τρόπο και
έτσι μπορούμε με δίαιτα, άσκηση και διάφορα χάπια να διορθώσουμε αυτή τη διαταραχή.
Αυτό δεν αληθεύει για τον τύπου1 διαβήτη.
Στον τύπου 1, το ανοσολογικό σύστημα επιτίθεται και «σκοτώνει» τα κύτταρα του
παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη. Για αυτό το λόγο, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε,
πρέπει να μπει με κάποιο τρόπο «τεχνητά» στο σώμα ινσουλίνη.
Αν η διάγνωση έγινε πρόσφατα, πιθανόν η αυτοάνοση
καταστροφική διαδικασία δεν είναι πλήρης. Σε αυτή τη φάση, η οποία για κάποιο περίεργο λόγο ονομάζεται «μήνας του μέλιτος»,
υπάρχει ακόμη μια μικρή παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας. Όμως σε διάστημα μερικών
μηνών το σώμα δεν θα μπορεί να παράγει ούτε σταγόνα ινσουλίνης και χωρίς
ενέσεις ινσουλίνης η γλυκόζη στο αίμα θα ανέβει σε επικίνδυνα για τη ζωή
επίπεδα.
Αυτό ακούγεται πολύ πιο τρομακτικό απ’ ότι
είναι στην πραγματικότητα….
Γιατί τώρα έχεις στα χέρια σου το «χειροκίνητο πάγκρεας»…
Όπως η αναπνοή γίνεται αυτόματα έτσι και
η γλυκόζη μέσα στο σώμα μας διατηρείται αυτόματα στα σωστά επίπεδα όταν το πάγκρεας
παράγει τη σωστή ποσότητα Ινσουλίνης. Αλλά στην περίπτωση του Τύπου 1 Διαβήτη
αυτή η αυτόματη λειτουργία έχει χαλάσει τελείως.
Κι όμως δεν είναι η «απόλυτη καταστροφή»….
Φανταστείτε ότι έχετε ένα αυτοκίνητο στο
οποίο μόλις έχει χαλάσει το «σύστημα ελέγχου ταχύτητας» (cruise control). Παρ’ όλα αυτά μπορείτε να το
οδηγήσετε. Μόνο που χρειάζεται λίγο μεγαλύτερη
προσπάθεια.
Χωρίς το «σύστημα ελέγχου ταχύτητας» χρειάζεται
να προσέχετε το ταχύμετρο καθώς οδηγείτε στην εθνική οδό, για να βεβαιωθείτε ότι
δεν πάτε είτε πολύ γρήγορα είτε πολύ αργά. Στον τύπου 1 χρειάζεται να ελέγχεις
το σάκχαρό σου για να δεις αν είσαι είτε πολύ ψηλά είτε πολύ χαμηλά. Το σάκχαρο
το ελέγχουμε με τρύπημα του δακτύλου και χρήση ενός μετρητή σακχάρου
(γλυκόμετρου) ή πιο καλά στην περίπτωση του τύπου 1, με τη χρήση μιας συσκευής
που λέγεται «σύστημα συνεχούς
καταγραφής γλυκόζης».
Για να παραμείνουμε στο παράδειγμα του αυτοκινήτου.
Xρειάζεται να χρησιμοποιείς το πόδι σου για να ελέγχεις
την ταχύτητα της μηχανής. Στο διαβήτη η μηχανή είναι η ινσουλίνη.
Την ινσουλίνη μπορούμε να την πάρουμε με
μια σύριγγα σε μορφή πένας με μια μικρούλα σχεδόν ανώδυνη βελόνα. Επίσης έχουμε
την επιλογή να χρησιμοποιήσουμε μια ημιαυτόματη συσκευή χορήγησης που λέγεται
αντλία ινσουλίνης.
Θα πούμε παρακάτω περισσότερα για τα υπέρ
και τα κατά αυτών των επιλογών. Αλλά για την ώρα θέλω να γνωρίζεις ότι παρ όλον
ότι χρειάζεται να μετράς συνεχώς το σάκχαρό σου και να κάνεις μόνος σου την
ινσουλίνη που χρειάζεται, εσύ είσαι στη
θέση του οδηγού.
Πως θα ξέρεις πότε να πάρεις ινσουλίνη ;
Η ινσουλίνη χρειάζεται για να εμποδίζει το
σάκχαρο (γλυκόζη) του αίματος να ανεβεί πολύ ψηλά. Έτσι χρειάζεται να την κάνεις
όταν το σάκχαρό σου είναι πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα ή πριν κάνεις
οτιδήποτε που θα το ανεβάσει.
Και τι κάνει το σάκχαρο να ανεβαίνει;
Το φαγητό, πρώτο απ΄όλα, αν φας χωρίς να
κάνεις ινσουλίνη πριν την πρώτη μπουκιά. Το ίδιο θα κάνει και κάθε ρόφημα που περιέχει
ζάχαρη, όπως οι χυμοί (και οι φυσικοί), το γάλα (έχει τη δική του ζάχαρη ακόμα
και αν δεν προσθέσουμε εμείς καθόλου), πολλά ενεργειακά ποτά και όλα τα
κανονικά αναψυκτικά. Πιθανότατα το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, για να γίνει
η ζωή σου ευκολότερη, είναι να αποφεύγεις όλα τα παραπάνω όπως «ο διάολος το
λιβάνι». Σε κάθε περίπτωση μια μικρή αλλαγή στη δίαιτα χρειάζεται τουλάχιστον
για τον πρώτο καιρό.
Το στρες μπορεί επίσης να ανεβάσει το σάκχαρό,
όπως και οι εποχιακές αλλεργίες, τα κρυολογήματα και οι γρίππες. Στην πραγματικότητα
είναι πολλές ακόμη οι αιτίες που μπορούν να ανεβάσουν το σάκχαρο.
Από την άλλη μεριά υπάρχουν παράγοντες, με
πρώτη την άσκηση, που μπορούν να κατεβάσουν το σάκχαρο. Η άσκηση αυξάνει τις ανάγκες
του σώματος για καύσιμο και έτσι ο οργανισμός μας καίει παραπάνω σάκχαρο
(γλυκόζη). Δεν σημαίνει βέβαια αυτό, ότι μπορούμε να ρυθμίσουμε το σάκχαρο μόνο
με την άσκηση, αλλά είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο.
Και τώρα με το δίκιο σου θα αναρωτηθείς «Πώς
στο καλό θα μάθω να διαχειρίζομαι όλα αυτά τα πράγματα;»
Μα φυσικά με τη βοήθεια μιας ομάδας.
Η ομάδα παρακολούθησης
Για καλή σου τύχη δεν είσαι μόνος σε
αυτή την προσπάθεια.
Υπάρχουν πλέον αρκετοί επαγγελματίες
υγείας που είναι ειδικά εκπαιδευμένοι για να σε βοηθήσουν να μάθεις πώς να
διαχειριστείς τον Τύπου1 Διαβήτη.
Το πιο σημαντικό μέλος αυτής της ομάδας είναι
ο διαβητολόγος ιατρός σου.
Οι διαβητολόγοι είναι ιατροί που έχουν εξειδικευτεί
στη θεραπεία του Διαβήτη. Στην Ελλάδα μπορεί να είναι είτε Παθολόγοι είτε Ενδοκρινολόγοι
με εξειδίκευση στο Διαβήτη. Είναι σημαντικό να βρεις κάποιον που να ταιριάζει
στην προσωπικότητά σου.
Για τα παιδιά υπάρχουν παιδίατροι με
εξειδίκευση στον παιδικό διαβήτη όπως και παιδοενδοκρινολόγοι.
Ο διαβητολόγος θα έχει τη συνολική ευθύνη
της θεραπείας σου. Κατά τη διάρκεια της συνάντησής σας, πέραν από την κλινική
εξέταση, θα βλέπει τις μετρήσεις που έχεις κάνει και θα μελετάει την ημερήσια
διακύμανση του σακχάρου. Θα σε βοηθήσει να επιλέξεις τη κατάλληλη τεχνολογία παρακολούθησης
όπως και το σύστημα χορήγησης της ινσουλίνης που ταιριάζει στον τρόπο ζωής σου.
Θα συνταγογραφεί εργαστηριακές εξετάσεις τις οποίες κατόπιν θα πρέπει να βλέπει
και επίσης μπορεί, ανάλογα με τις ανάγκες σου, να σε παραπέμπει σε άλλους
ειδικούς ιατρούς.
Όλοι οι τύπου 1 διαβητικοί πρέπει να εξετάζονται
από ένα οφθαλμίατρο γιατί το αυξημένο σάκχαρο μπορεί να βλάψει τα μάτια. Επίσης
χρειάζεστε ένα καλό οδοντίατρο και μερικές φορές ένα καρδιολόγο, ανάλογα με την
κατάσταση της υγείας σας.
Όταν ο διαβητολόγος δεν έχει χρόνο
μπορεί να σε παραπέμψει σε ένα εκπαιδευτή διαβήτη. Ο εκπαιδευτής διαβήτη είναι είτε
μια ειδικά εκπαιδευμένη νοσηλεύτρια ή διαιτολόγος η οποία θα σε βοηθήσει
μαθαίνοντάς σου τις τεχνικές για να μπορέσεις να τα βγάλεις πέρα με το Διαβήτη.
Κάποιοι δουλεύουν μαζί με τους διαβητολόγους και κάποιοι εργάζονται ανεξάρτητα.
Η παραπομπή καλό είναι να γίνει από τον διαβητολόγο σου κάτι που σε ένα βαθμό
θα εξασφαλίσει και την αρμονική συνεργασία ανάμεσά τους. Ο εκπαιδευτής θα
ασχοληθεί περισσότερο με τις επιλογές του φαγητού και την άσκηση όπως επίσης με
την τεχνική των ενέσεων και των μετρήσεων αλλά και την προσαρμογή των δόσεων
της ινσουλίνης.
Και πάλι να σου τονίσω πόσο σημαντική είναι
η καλή επικοινωνία με τον διαβητολόγο και τον εκπαιδευτή που θα επιλέξεις. Αν δεν
σου κάνει κλικ ψάξε για άλλον.
Ο
διαβητολόγος σου, οφείλει να σε εμψυχώνει
Πρέπει να είναι ένας σύμβουλος
υγείας για σένα.
Κάποιος που θα σου λέει
«Μπορείς να το κάνεις και εγώ μπορώ να σε βοηθήσω»
Πώς θα επιλέξεις τον τρόπο χορήγησης της
ινσουλίνης
Όπως είπαμε παραπάνω, θα χρειαστείς δύο πολύ
σημαντικά εργαλεία: ένα για να μετράς το σάκχαρο στο αίμα και ένα για να
χορηγείς την ινσουλίνη.
Ας αρχίσουμε από την εντελώς απαραίτητη ινσουλίνη.
Θα χρειαστείς δύο τύπους ινσουλίνης. Μια
που ονομάζεται «βασική» (24ωρης δράσης) και η οποία θα διατηρεί το σάκχαρό σου
κατά τη διάρκεια της νύχτας και στο χρονικό διάστημα μεταξύ των γευμάτων και
μία η οποία λέγεται «προγευματική» (ταχείας δράσεως) για τα γεύματα.
Σύριγγες ινσουλίνης
Οι μοντέρνες σύριγγες δεν έχουν καμιά σχέση
με τις παλιές. Είναι μιας χρήσεως και έχουν συνήθως ενσωματωμένες πολύ λεπτές βελόνες.
Η ινσουλίνη χορηγείται κάτω ακριβώς από το
δέρμα, στο λίπος, όχι κατευθείαν στο αίμα. Μπορεί να ακούγεται τρομακτικό, και μπορεί
να είναι την πρώτη φορά, αλλά είναι γρήγορο, εύκολο και ανώδυνο.
Όμως ο συνηθισμένος τρόπος χορήγησης ινσουλίνης
είναι οι «πένες ινσουλίνης».
ΠένεςΙνσουλίνης
Όπως δηλώνει και το όνομα είναι ένα εργαλείο
που μοιάζει με στυλό και το οποίο χωράει ινσουλίνη αρκετή για αρκετές μέρες ή και
εβδομάδες. Και οι πένες χρειάζονται βελόνα η οποία βιδώνεται στη μια άκρη του στυλό.
Στην άλλη άκρη υπάρχει ένας περιστροφικός διακόπτης με τον οποίο μπορούμε να επιλέξουμε
τη δόση της ινσουλίνης.
Οι περισσότερες πένες είναι προγεμισμένες
(μιας χρήσεως) ενώ σε κάποιες πρέπει να τοποθετήσουμε δοχείο-φύσιγγα
ινσουλίνης.
Πολύ πρόσφατα υπάρχουν και πένες οι
οποίες μπορούν να συνδεθούν μέσω Bluetooth με το κινητό τηλέφωνο και
έχουν πολλά από τα πλεονεκτήματα που
έχουν οι αντλίες ινσουλίνης για τις οποίες θα μιλήσουμε παρακάτω.
Αντλίες Ινσουλίνης
Οι αντλίες ινσουλίνης είναι τα πιο εξελιγμένα
συστήματα χορήγησης ινσουλίνης. Είναι μικρά αυτοματοποιημένα εργαλεία τα οποία χορηγούν
σε μόνιμη βάση σταγόνες ινσουλίνης μέσω ενός εύκαμπτου σωλήνα ο οποίος
συνδέεται με ένα καθετήρα τοποθετημένο κάτω από το δέρμα και ο οποίος πρέπει να
αλλάζεται κάθε 2-3 μέρες. Η αντλία χρησιμοποιεί μόνο ένα είδος ινσουλίνης για όλες
τις ανάγκες σου, την ινσουλίνη ταχείας δράσης. Αυτό γιατί η συνεχής χορήγηση καλύπτει
τη «βασική ινσουλίνη», ενώ με το πάτημα ενός κουμπιού μπορείς να χορηγήσεις τη γευματική
ινσουλίνη.
Οι νεώτερες αντλίες έχουν διάφορα επίπεδα
ημι-αυτοματισμού και μπορούν να συνδεθούν με συστήματα αισθητήρων συνεχούς παρακολούθησης
της γλυκόζης. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορούν να κάνουν αυτόματα διορθώσεις στη χορήγηση
της ινσουλίνης για να διατηρούν τη γλυκόζη εντός στόχου.
Οι αντλίες παρά τα πλεονεκτήματά τους
χρειάζονται εκπαίδευση και υποστήριξη. Επίσης όσον αφορά τη ρύθμιση, δεν
φαίνεται να πλεονεκτούν των ενέσεων ινσουλίνης σε καλά ρυθμισμένους ασθενείς.
Η παρακολούθηση του σακχάρου
Τα συστήματα συνεχούς παρακολούθησης (LIBRE και CGM) ελέγχουν αυτόματα τη γλυκόζη του αίματος κάθε 5
λεπτά και μπορούν να χρησιμοποιηθούν από άτομα που κάνουν ενέσεις ινσουλίνης. Βοηθάνε,
πέραν από τη βελτίωση της ρύθμισης, στην μείωση των υπογλυκαιμιών είτε δίνοντας
πολλές πληροφορίες για την πορεία του σακχάρου είτε με alerts (συναγερμούς)
Βέβαια η μέτρηση του σακχάρου με τον
κλασικό μετρητή είναι ο πιο διαδεδομένος τρόπος παρακολούθησης. Ο μετρητής
(γλυκόμετρο) μετράει το σάκχαρο από μια
σταγόνα αίματος με τσίμπημα του δακτύλου,
Ποια είναι η απαραίτητη παρακολούθηση;
Κάθε τρείς μήνες ο Διαβητολόγος θα ζητήσει
μια εξέταση αίματος που λέγεται γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c).
H γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη
(HbA1c) είναι ένας διαφορετικός
τρόπος ελέγχου του σακχάρου του αίματος. Με αυτή την εξέταση ο ιατρός βλέπει τη
μέση τιμή του σακχάρου (μέρα και νύχτα) τους τελευταίους τρείς μήνες. Είναι η βασική μέτρηση για να δει πόσο καλά ρυθμισμένος είναι ο διαβήτης σου. Με άλλα λόγια πόσος είναι ο κίνδυνος για επιπλοκές, δηλαδή για βλάβες που μπορεί
να προκαλέσει το υψηλό σάκχαρο ( μάτια, νεφρά κλπ).
Επίσης μια φορά το χρόνο θα ζητήσει μια εξέταση
των λιπιδίων του αίματος (χοληστερίνη, τριγλυκερίδια κλπ). Ο διαβητικός δυστυχώς έχει ένα μεγαλύτερο κίνδυνο για
καρδιακά προβλήματα και η διατήρηση της χοληστερίνης σε χαμηλά επίπεδα είναι η
καλύτερη πρόληψη της στεφανιαίας νόσου.
Επίσης, επειδή το υψηλό σάκχαρο μπορεί εύκολα
να κάνει ζημιά στα μικρά αγγεία που λέγονται τριχοειδή, ο διαβητολόγος θα ζητήσει
και εξετάσεις αίματος και ούρων για να εξετάσει τα νεφρά και θα σε παραπέμψει
στον οφθαλμίατρο για εξέταση των ματιών. Επίσης θα εξετάσει τα πόδια σου σε κάθε επίσκεψη.
Μην αμελήσεις καμία από αυτές τις εξετάσεις,
γιατί τίποτε δεν είναι πιο σημαντικό από το να βρεθούν οι επιπλοκές όσο γίνεται
νωρίτερα και να αντιμετωπιστούν σωστά πριν γίνουν σοβαρές και απειλητικές.
Το κόστος
Ευτυχώς στην Ελλάδα το
σύστημα υγείας καλύπτει όλες σχεδόν τις δαπάνες, όσον αφορά τα φάρμακα και
κυρίως όλες τις σύγχρονες ινσουλίνες, όπως και τις παρακλινικές εξετάσεις.
Επίσης ο ΕΟΠΥΥ καλύπτει
πλήρως το κόστος των αναλωσίμων (ταινίες, σκαρφιστήρες, βελόνες, συστήματα
συνεχούς παρακολούθησης LIBRE) όπως και
τις αντλίες με τα εξαρτήματά τους.
Επίσης σε όλα τα μεγάλα
νοσοκομεία του ΕΣΥ υπάρχουν Διαβητολογικά κέντρα και σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν πλέον Διαβητολόγοι.
Που θα βρεις συντροφικότητα και
υποστήριξη
Κάποιες φορές η προσπάθεια που χρειάζεται
να καταβάλεις για να μείνεις υγιής είναι εξουθενωτική. Εν μέρει γιατί είναι πολλά
που πρέπει να γίνουν, αλλά κυρίως γιατί αυτή η προσπάθεια είναι ασταμάτητη. Ο διαβήτης
δεν έχει σαββατοκύριακα, δεν έχει διακοπές, δεν έχει διαλείμματα. H καθημερινή κουραστική ρουτίνα μπορεί να γίνει ασήκωτο βάρος για την ψυχή
και το πνεύμα σου.
Θα χρειαστεί να αποφορτίσεις τον εαυτό σου
και να πάρεις δύναμη από άλλους που βρίσκονται στο ίδιο καράβι με σένα. Και ο καλύτερος
τρόπος για να αρχίσεις, είναι είτε η διαπροσωπική επικοινωνία είτε, ακόμη πιο εύκολα,
διαδικτυακά με ομάδες υποστήριξης.
Είναι πολύ πιο εύκολο απ’ ότι νομίζεις, να
βρεις τέτοιες ομάδες. Και αυτό γιατί με το που διαγνώστηκες με τύπου 1 διαβήτη έγινες
μέλος μιας δυνατής, υποστηρικτικής και στοργικής οικογένειας. Μιας οικογένειας πολύ
μεγαλύτερης απ’ ότι μπορούσες να ονειρευτείς. Και ακόμα παραπέρα, μια νέα γενιά
κάνει τον τύπου 1 διαβήτη πιο «ορατό» στην κοινωνία και τολμώ να πω πιο cool, με τη χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπως το instagram.
Ο καθημερινός αγώνας είναι μια σκληρή πραγματικότητα
και είναι πολύ συνηθισμένο να νοιώθεις κουρασμένος, εξουθενωμένος και κάποιες
φορές σε απόγνωση. Για αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντικό να μη ντρέπεσαι να ζητήσεις
βοήθεια όταν νοιώθεις ότι τη χρειάζεσαι.
Να μάθεις να ζεις χωρίς φόβο
Σίγουρα πρέπει να μάθεις πολλά καινούρια
πράγματα και να αντιμετωπίσεις νέες προκλήσεις. Όμως η διάγνωση του τύπου1 διαβήτη
δεν είναι σε καμιά περίπτωση καταδίκη σε θάνατο. Μπορείς να φτάσεις σε βαθειά
γεράματα και να ζήσεις μια ζωή γεμάτη στο έπακρο.
Ίσως έχεις ήδη αναρωτηθεί αν ποτέ βρεθεί
θεραπεία για τον τύπου 1 διαβήτη. Πιθανότατα κάποτε θα βρεθεί.
Όμως στο μεταξύ οι νέες τεχνολογίες και τα
καινούρια φάρμακα δίνουν τη δυνατότητα στα άτομα με διαβήτη όχι μόνο να
επιβιώνουν αλλά να ευημερούν.
Από την Ένωση για το Νεανικό Διαβήτη-Γλυκιά Κέρκυρα Θανάσης Μιχαλόπουλος
